Hier kon je vergif op innemen...
Na de beelden van afgelopen weekend kon je er vergif op innemen. De overheid zal (volledig terecht) met nieuwe maatregelen komen. Skrep voor de TV om 19:00 uur en daar kwam het hoge woord eruit. Tot 1 juni: niets, maar dan ook helemaal niets! K*t… Dat wordt een hobby zoeken.
Voor de duidelijkheid! We zijn gezond, komen deze crisis links of rechtsom wel door en al mijn naasten hebben gelukkig niks, al lijkt dit ergens ook een kwestie van tijd… En wij zijn niet de enige in dit schuitje! (je moet het maar proberen te relativeren)
Ruimte om hier een mooie quote te plaatsen over dit blogbericht
Fuck morgen weer naar kantoor
Met een paar uur slaap, spierpijn in mijn bovenbenen en geen hap eten door me keel, met frisse tegenzin naar mijn werk. Gesterkt wordt ik door de vele lieve reacties op mijn vorige blog, en strompel 15 meter verder naar mijn kantoor. Een gevoel als ondernemer wat mij totaal vreemd is. En daar zit ik dan om 09:00 uur op kantoor, met mijn collega’s. Met zijn 3en zitten we vandaag (24 maart) klaar om de telefoon op te nemen & mailtjes te beantwoorden. Maar wat gaan we eigenlijk zeggen?
Ik pak de telefoon op en bel een paar collega ondernemers die net zoals wij geen flauw idee hebben wat we moeten of kunnen. We passen de eerdere verklaring aan en sturen deze in afwachting van onze brancheorganisaties en eventueel overheid naar ons gasten.
Het is bizar rustig
Waar we vorige week nog tegen veel onbegrip aanliepen op kantoor is het nu verdacht rustig aan de telefoon & in de mailbox.
Het eerste telefoontje pak ik maar op, en is van een meneer die onze groepsaccommodatie heeft geboekt. Zijn stem is erg warm en rustig. En vraagt naar hoe we met deze situatie omgaan.
Ik vertel hem dat we op dit moment alleen om kunnen boeken. Meneer zijn stem veranderd in een stukje ongeloof, en is zeer verguld met dit aanbod. Ik vraag hem om een mailtje te sturen en voordat ik dat kan doorgeven aan mijn collega hoor ik een pling van mijn mailbox.
Niemand heeft gevraagd om deze situatie, u niet, wij niet, niemand niet. Maar deze tijd komen we met zijn allen wel door. En er is maar 1 ding wat telt. De gezondheid van jezelf en naasten. Met dat in het achterhoofd…. We worden er alleen maar sterker van!
